Έρχεται η «μεγάλη αποκάλυψη» ή απλώς ακόμα μια συγκάλυψη;

Γράφει ο Σαρδόνιος 

Τι γίνεται όταν η απάτη δεν αφορά μόνο λεφτά αλλά και νεκρούς; Όταν το δημόσιο χρήμα δεν απλώς κατασπαταλήθηκε, αλλά κατάπιε ανθρώπινες ζωές;

Πανδημία, απευθείας αναθέσεις και 25 δισ. ευρώ σε 10 εταιρείες:

Την ώρα που οι πολίτες έθαβαν τους νεκρούς τους, απομονωμένοι, φοβισμένοι, υποχρεωμένοι να ζουν με SMS, rapid test και κουπόνια σούπερ μάρκετ… κάποιοι “μοίραζαν την πίτα” των 25 δισεκατομμυρίων.

• Όχι σε 100 εταιρείες.
• Όχι με διαγωνισμούς.
• Σε μόλις 10 εταιρείες.

Και τώρα, χρόνια μετά, αρχίζουν τα πρώτα “καμπανάκια”.
Μαζί και οι πρώτες κινήσεις «δικογραφιών».

Μια κοινωνία με PTSD, κι ένα κράτος που κάνει πως δεν θυμάται.

Κανείς δεν λογοδότησε.

• Για τις διπλές τιμές μασκών.
• Για τις απευθείας αναθέσεις χωρίς διαφάνεια.
• Για τα “εργαλεία ιχνηλάτησης” που ξεχάστηκαν μετά τις εκλογές.
• Για τα κλειστά στόματα των ΜΜΕ με κρατική χρηματοδότηση.

Και το χειρότερο;

Για τις αποφάσεις που στέρησαν αποχαιρετισμούς, χειραψίες, τελευταίες λέξεις στους νεκρούς μας.

Δεν είναι μόνο θέμα οικονομικού εγκλήματος.
Είναι υπαρξιακό έγκλημα.
Η πρώτη γενιά Ελλήνων που δεν μπόρεσε να κηδέψει τους γονείς της με αξιοπρέπεια.
Η πρώτη φορά που η κρατική διαχείριση κρίσης έγινε πλυντήριο δισεκατομμυρίων.

Και σήμερα, τι;

• Η υπόθεση “κουκουλώνεται” με φήμες για δικογραφίες, χωρίς ονόματα.
• Οι δημοσιογράφοι που ρωτούν απολύονται.
• Οι εισαγγελείς που ψάχνουν, μετακινούνται.
• Οι υπουργοί, προάγονται.

Δεν είναι “αποκαλυπτικό ρεπορτάζ”.
Είναι συλλογικό τραύμα.
Και δεν ξεχνιέται με ένα άρθρο.
Ούτε με έναν αποδιοπομπαίο τράγο.
Ούτε με μια «συγγνώμη» σε εθνική επέτειο.

Θα ψάξουμε ξανά ποιοι πήραν τι;
Θα δούμε επιτέλους το πραγματικό τίμημα του «Μένουμε Σπίτι»;
Ή θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε μια σιωπή που μυρίζει εκατομμύρια… και λείπει συνειδήσεις;

Εάν δεν μας νοιάζει πού πήγαν τα λεφτά, ας μας νοιάξει πού πήγαν οι άνθρωποι.